Op weg naar de "Juda wildernis" en de dode zee kregen we een extraatje. Halverwege Jeruzalem/Jericho gingen we van de snelweg af om de oude weg van Jericho naar Jeruzalem op te rijden. Onze vrouwelijke gids Devorah had dit echt niet verzonnen. Ze was heel benauwd. Ze wilde niet meer voorin zitten en kwam naar achteren in de bus. Wij zaten halverwege en we hadden geen open plaatsen. Ik vroeg of ze met mij wilde ruilen en dat wilde ze. Ze zat naast Irene en was zo bang dat Irene haar hoorde bidden:"Jesus,Jesus,Jesus". Er kwamen geen zinnen, het klok of ze om het behoud van haar leven vroeg. Ik kwam dus voorin te zitten. De weg was niet erg breed en er was een diepe afgrond. De bus leek iets te groot voor de weg.
Het was wel grappig dat we ook nog een man op een ezel tegen kwamen. Dat deed wel heel erg aan het verhaal van de barmhartige samaritaan denken. Hoewel die zin in de gelijknis over de priester die aan de andere kant van de weg voorbij loopt wel een grapje is. De weg is niet breed genoeg daarvoor.
We stopten op een parkeerplaats en konden toen op de oude weg verder lopen. De "echte oude weg" is niet meer dan een voetpad. Het was er prachtig. Vandaar hadden we een uitzicht op de st.George klooster. Als je echter op de foto klikt en hij groter wordt zie je in de linker boven gedeelte ook een paar tenten van de bedoeinen. Die wonen daar in een gebied waar niks lijkt te groeien. Er woonden er ook nogal wat langs de snelweg.
De mooiste foto van de hele reis heeft Olga hier genomen. Er liep een arabier met een kameel aan een touw. Olga nam een foto door het raam van de bus en hij is prachtig gelukt.
Terug rijdend kwamen we schapen tegen. Je kan je afvragen wat zo'n schaap hier te eten heeft, maar dit zijn de "grazige weiden" van de Psalmen. Net genoeg om in leven te blijven. We zagen ook een schaapskooi. Een cirkel van stenen met een opening waar de herder voor ligt als de schapen er in zijn. Een heel simpele konstruktie.
De herder ligt bij de deur. Hij zorgt dat de schapen er niet uitgaan en de wilde dieren er niet in gaan.
No comments:
Post a Comment